23 CZERWCA 2013 XII niedziela zwykła
Dzisiejsze czytania: Za 12,10-11; Ps 63,2-6.8-9; Ga 3,26-29; Łk 9,23 ; Łk 9,18-24
„Za kogo uważają Mnie tłumy?” pyta dzisiaj Jezus swoich uczniów, czyli i mnie i Ciebie. Panie…świat dzisiaj próbuje wyprzeć się Ciebie. Wyśmiewa Kościół, kapłanów, świeckich, którzy ogłaszają Ciebie Panem. Jezus pyta dalej: a za kogo ty mnie uważasz? Ty jesteś Mesjasz Boży. Czy tak brzmi moja, twoja odpowiedź? Wiem Panie, że Ty wiele wycierpiałeś, byłeś odrzucony, zabity, ale Zmartwychwstałeś, Twoja miłość to krzyż, który dajesz także w moje dłonie i zapraszasz do naśladowania Ciebie. Jakże często bronię się przed krzyżem, próbuję Ci udowodnić, że nie tak on ma wyglądać…jakże często uświadamiam sobie, że jestem słaba swoją mocą.
Jezus zaprasza mnie dzisiaj do wejrzenia w głąb siebie. W ciszy modlitwy „gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie”, w momencie bardzo osobistego spotkania, patrząc w moje serce, pyta mnie o miłość. Czy jestem gotowa do ofiary z siebie, czy jestem gotowa poświęcić swój czas, siły, a może i życie dla Niego. Czy moja pobożność, aktywność na rzecz Kościoła są darem miłości, czy tylko zewnętrznym wyrazem swojego „ja”.
Moja pierwsza myśl po przebudzeniu biegnie do Pana, wstaję, by spotkać Go w Słowie i modlitwie, a potem idę na Ucztę Eucharystyczną, gdzie przychodzi do mnie fizycznie, w swoim Ciele, Krwi. Napełnia moje serce radością i siłą do przeżycia kolejnego dnia, daje swoje błogosławieństwo, porusza sumienie… Czasem Go nie widzę, zapominam dla Kogo żyję, po co…wtedy świat wydaje się ponury, a codzienne czynności ponad siły, upadam…moja wiara słabnie…
Jednak Ojciec Miłosierny troszczy się o mnie, nie pozostawia samej, nie daje ciężarów, których nie potrafię unieść. Wciąż jest dostępny…w sakramentach, w swoim Kościele, w ludziach pojawiających się w moim życiu, w wydarzeniach i cudach. Przytula mnie z miłością, jak najukochańsze dziecko, pozwala się wypłakać, podzielić smutkami i radościami…mój Tato…dzisiaj i każdego dnia jest Twoje święto, święto miłości. Dziękuję Ci za to, że jestem Twoim dzieckiem, kocham Cię, jak umiem …
A teraz mała niespodzianka 🙂 krótki komentarz do tego samego wydarzenia z ewangelii św. Mateusza 16; 13-28. Komentuje znany rekolekcjonista ojciec Paweł Gomulak OMI:
http://www.youtube.com/watch?v=7GuuzHn_Z3M
Ula