20.02 VII NIEDZIELA ZWYKŁA Kpł 19,1-2.17-18; Ps 103,1-4.8.10.12-13; 1 Kor 3,16-23; Mt 5,38-48
„Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.” Ps103,8
„Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.” Mt 5,48
Droga do doskonałości: być miłosiernym, łaskawym, nieskorym do gniewu, cierpliwym.
„Nie upominaj, gdy czujesz oburzenie na widok popełnionego uchybienia. – Zaczekaj do dnia następnego, albo może dłużej. – Wtedy dopiero, ze spokojem i czystą intencją, nie omieszkaj zwrócić sprawcy uwagi. – Więcej uzyskasz jednym serdecznym słowem, niż trzygodzinną kłótnią. – Panuj nad swoim charakterem.”( Josemaria Escriva, Droga 10)
21.02 PONIEDZIAŁEK Syr 1,1-109; Ps 93,1-2.5bc; Mk 9,14-29„Wszystko jest możliwe dla tego, kto wierzy.” Mk 23b
Nie lękać się, tylko ufać i wierzyć, a można zmieniać nie tylko swoje życie, ale cały świat.
„„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia”. Z nim nie jest możliwa porażka; i z tego przekonania rodzi się święty „kompleks wyższości”, który pozwala nam podchodzić do zadań z pewnością zwycięstwa, gdyż Bóg użycza nam swojej siły.” (Josemaria Escriva, Kuźnia 337)
22.02 WTOREK 1P 5,1-4; Ps 23,1-6; Mt 16,13-19
„Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie.” Ps 23,1
Wystarczy tylko o tym zawsze pamiętać i już wszystkie zmartwienia i troski o to co będzie ustępują.
„Spadła na ciebie wielka udręka? – Masz trudności? Powtarzaj uważnie i z namaszczeniem tę mocną i mężną modlitwę”: „Niech się spełnia, niechaj będzie pochwalona i na wieki wywyższona ponad wszystko najsprawiedliwsza i najukochańsza wola Boża. – Amen! – Amen!” (Josemaria Escriva, Droga 691)
23.02 ŚRODA Syr 4,11-19; Ps 119,165.168.171-172.174-175; Mk 9,38-40
„Obfity pokój dla miłujących Twoje Prawo, i nigdy się nie potkną. Przestrzegam Twoich postanowień i napomnień, bo wszystkie moje drogi są przed Tobą.” Ps 119,165.168
Poznawać Boże przykazania, to wydaje się być łatwe, ale też trzeba je wypełniać, to już bywa znacznie trudniejsze. Ale trzeba się starać i chociaż czasem się to nie udaje, to ciągle trzeba ten trud podejmować na nowo. I ten nasz trud, to nasze staranie się, jest tym czego oczekuje od nas Bóg.
„Nadeszły chmurzyska zniechęcenia, utraty radości. Spadły ulewy smutku, masz wyraźne odczucie, że jesteś uwięziony. A na dodatek osaczyło cię przygnębienie, bardziej lub mniej obiektywnie uzasadnione: Tyle lat walki…, a mimo to jesteś jeszcze daleko w tyle. Wszystko to jest konieczne i Bóg liczy się z tym: by osiągnąć Gaudium cum pace – prawdziwy pokój i radość – winniśmy do przekonania o naszym synostwie Bożym, które napełnia nas optymizmem, dodać uznanie własnej, osobistej słabości. ” (Josemaria Escriva, Bruzda 78)
24.02 CZWARTEK Syr 5,1-8; Ps 1,1-4.6; Mk 9,41-50
„Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców, lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie i rozmyśla nad nim dniem i nocą.” Ps 1,1-2
Psalm1 – wielka zachęta do czytania i rozważania Słowa Bożego. Brzmi jak jeszcze jedno błogosławieństwo, które można dodać do tych wygłoszonych przez Pana Jezusa w kazaniu na górze. Być ze Słowem Bożym i żyć Słowem Bożym na co dzień, chociaż to też trudne, to naprawdę warto próbować, bo wtedy łatwiej stawić czoła codziennym problemom.
„Troszczysz się jedynie o rozwój swej kultury. – Ale konieczny jest również rozwój twojej duszy. Wówczas będziesz należycie pracował dla Chrystusa. Aby On królował w świecie, potrzebni są tacy ludzie, którzy z oczami utkwionymi w niebo, kompetentnie poświęcą się wszystkim dziedzinom działalności ludzkiej i w ten sposób – cicho lecz skutecznie – będą pełnić apostolstwo zawodu.” (Josemaria Escriva, Droga 347)
25.02 PIĄTEK Syr 6,5-17; Ps 119,12.16.18.27.34-35; Mk 10,1-12
„Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela” Mk 10;7-8
Małżeństwo: Tak już nie są dwoje, lecz jedno…. Razem idą przez życie, razem przeżywają chwile radosne i smutne. I chociaż czasem bywają problemy, to ciągle są razem. I ciągle odkrywają na nowo znaczenie najważniejszego z przykazań: przykazania miłości. Miłości do siebie nawzajem, miłości do dzieci, miłości do wszystkich ludzi, a przede wszystkim miłości do Boga.
„Małżeństwo chrześcijańskie nie powinno pragnąć zamknięcia źródeł życia, ponieważ jego miłość zasadza się na Miłości Chrystusa, która polega na oddaniu się i poświęceniu… Nadto, jak przypomniał Tobiasz Sarze, małżonkowie wiedzą, „żeśmy synowie świętych i nie możemy tak się łączyć jak narody, które nie znają Boga”” (Josemaria Escriva, Bruzda 846)
26.02 SOBOTA Syr 17,1-15; Ps 103,13-18a; Mk 10,13-16
„Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego. ” Mk 10,15
Trzeba więc czasem zawołać do Boga Ojca: Tatusiu! Trzeba wziąć Go za rękę i pójść z Nim na spacer, przez pola i łąki. Trzeba się do Niego przytulić i usłyszeć jak bije Jego kochające serce. A jak już czasem nawet modlić się trudno, trzeba spojrzeć na Niego jak małe, bezbronne dziecko – a On na pewno się uśmiechnie.
„Jak małe dziecko potrzebuje przy sobie rodziców, kiedy wstaje i kładzie się spać, tak i ty, jeśli jesteś dobrym dzieckiem Bożym, winieneś swoją pierwszą i ostatnią myśl każdego dnia zwracać do Niego.” (Josemaria Escriva, Kuźnia 80)