17 MARCA 2013 V Niedziela Wielkiego Postu
Dzisiejsze czytania: Iz 43,16-21; Ps 126,1-2.4-6; Flp 3,8-14; J 12,13; J 8,1-11
Miłość, która wybacza wielkodusznie grzechy biorąc je na siebie. Czy jest coś większego, coś wspanialszego? „Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. oto ja dokonuję rzeczy nowej;pojawia się właśnie.” Iz 43;17
Za każdym razem kiedy odchodzę od kratek konfesjonału widzę nowe rzeczy czynione przez Boga i nadziwić się nie mogę i radość wielka jest w moim sercu, że Bóg jest Miłosierny i Wybaczający. Ludzka sprawiedliwość jest inna…zasłużyła na karę, więc ją ukarzmy. Tak, zasługuję na karę, ja, ty, bo żadno z nas nie jest bez grzechu. Upadamy, wpadamy w stare przyzwyczajenia, w kanały swoich grzechów, ze wszech miar zasługujemy na karę, ale… Bóg mnie kocha, tak samo kocha Ciebie, więc cierpi razem z nami, gdy upadamy, ale zawsze czeka jak Ojciec z Ewanglii sprzed tygodnia i wybiega naprzeciw i rzuca się na szyję, gdy wracam jak marnotrawny syn. Ta miłość dźwiga mnie z otchłani, Jego ręka wyciąga z bagna po to, bym mogła żyć. Tylko z taką miłością przebaczającą, jeśli ją przyjmę, będę w stanie wybaczyć tym, co mnie skrzywdzili, popatrzeć litościwie na potrzebującego, zanurzyć się w modlitwie. „Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego.”
Miłość Boga Ojca zawieszona jest na drzewie krzyża i akceptując swój krzyż w życiu mogę marzyć o tym, by „pędzić ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie.” (Flp 3;14)