Radosny czas odpoczynku, ciszy w otoczeniu cudownej przyrody oraz niezwykłych relacji z ludźmi. Przeżyłam początek swojego spotkania z Jezusem (1 dzień stworzenia) , potem zobaczyłam jak Bóg w moim życiu dokonał rozdzielenia dobra i zła (2 dzień stworzenia), po to żebym mogła zaowocować wiarą (3 dzień stworzenia) i zachwycić się geniuszem Boga (4 dzień stworzenia). Zastanowiłam się nad swoją duchową płodnością (5 dzień stworzenia), na nowo odkryłam cudowność człowieka (6 dzień stworzenia), aż wreszcie przyszedł Dzień Pański, gdzie każde usłyszane świadectwo po przeżytych rekolekcjach było jednym wielkim uwielbieniem i dziękczynieniem. Wzruszenie podczas przepięknych Eucharystii, niezwykłe, zupełnie nowe doznania podczas spływu kajakowego, nocne wrażenia podczas oglądania wartościowych filmów i tyle innego bogactwa 🙂 Bóg po raz kolejny dał tyle, ile potrzeba… pogody, czasu, wzruszeń. Od momentu, kiedy znalazłam się nad Tanwią, aż do momentu wyjazdu w moim sercu był pokój…tak, Bóg wiedział, że było to bardzo dobre. Ten pokój jest dla mnie dowodem, że to owoc ducha i chociaż po powrocie tyle się dzieje wokół mnie, chociaż widzę jak Zły niezadowolony z dobra, które się zadziało, próbuje zamiatać ogonem, to
„… jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga.” (Rz 8;39)
Ula