Pojechaliśmy do Ciechocinka, aby przeżyć spotkanie z Najwyższym, a także na nowo uświadomić sobie Boży plan dla nas.
Relacja miłości pomiędzy małżonkami zbliża nas do Boga i kiedy czytaliśmy w „Hymnie do miłości”, że jest ona cierpliwa, łaskawa…to równocześnie docierało do nas, że Bóg jest taką miłością doskonałą, a nasza miłość ma być odzwierciedleniem tej Bożej.
W życiu każdego małżeństwa, także w naszym pojawiają się przeszkody, które utrudniają życie miłością Bożą. Szatan będzie robił wszystko, żeby nas poróżnić ze sobą. Grzech oddziela mnie nie tylko od Boga, ale i od współmałżonka. Na szczęście gdy się nawrócimy jako małżeństwo Bóg nigdy nie zakryje oblicza swego przed nami. Z zaufania do Boga rodzi się zawierzenie. Bardzo tego potrzebowałam…zawierzenia. Przed wyjazdem piętrzyło się mnóstwo trudności, poważnych, zdrowotnych kłopotów, które miały mieć finał na sali operacyjnej. Próbowałam dźwigać ten ciężar sama, radzić sobie po swojemu, według własnego pomysłu. Dopiero oddanie Bogu w modlitwie, w akcie zawierzenia tego ciężaru przywróciło mi pokój serca. Na długo zapamiętam słowa z księgi Tobiasza: „Uczyń z nami, jak Ci się podoba” Tb 3,6. Świadomość, że nie jestem sama, że mam obok siebie wspaniałego męża, ludzi, którzy bardzo mnie wspierają pomogły mi się otworzyć na działanie Ducha Świętego. Przepiękna modlitwa przebaczenia, odnowienie przyrzeczeń małżeńskich, świadectwa innych małżeństw to wszystko sprawiło, że wróciłam silniejsza. Wóciłam gotowa na każdą prawdę o moim zdrowiu, a usłyszałam, że operacja jest niepotrzebna! Jezus żyje, tu i teraz, uzdrawia, czyni cuda…ja w to wierzę, a Ty?