Uniżony
„Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował” J 13,1. Nadeszła godzina Jezusa przejścia do Ojca, Jego nauczanie, droga, towarzyszenie uczniom, dokonywane znaki zostają uobecnione na Wieczerzy. I czyni znak wielkiego uniżenia, niczym niewolnik – umywa uczniom nogi „wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany” J 13,4-5. Nie możemy zatrzymać się na samym znaku umycia nóg, jak wydarzenia jednorazowego, wyjątkowego, ale żeby zrozumieć, przeżyć i przyjąć ten moment. To jest najważniejszy moment Eucharystii- Jezus uniża Samego Siebie i klęka przed nami z miednicą i prześcieradłem i chce nam umyć nogi. Postawa Piotra J 13, 6-8 jest asekuracyjna, to człowiek który nie chce doświadczyć znaku wielkiej miłości– „Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał». Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną»” J 13,8. To Jezus nam służy, a nie my Jemu służymy, nie możemy odwracać ról, stawiać się wyżej- nie będziesz mi nóg umywał, bo On jest wzorem Sługi- por. Flp 2, 7-8. Odmowa blokuje nas na przyjęcie darów, którymi Pan chce nas obdarzyć. „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał” J 13, 20. Znak obmywania nóg, jest obrzędem pokory, wezwaniem do naśladowania Jezusa, nazywany mandatum- „Wy Mnie nazywacie “Nauczycielem” i “Panem” i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi.Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”. J 13,13-15.
Ujawienie zdrajcy następuję, gdy wszyscy uczniowie są z Jezusem– „To powiedziawszy Jezus doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi» J 13,21. Choć Jezus, wie kto Go zdradzi, mówi- Jeden z Was. To rodzi pełną wątpliwość wśród uczniów, czy to nie ja? I dlatego pytają «Panie, kto to jest? J 13, 25b.
„Umoczywszy więc kawałek [chleba], wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty ” J 13,26b. Obraz uczniów przy stole jest obrazem nas samych, zapytajmy się, gdzie jestem, czy jak umiłowany uczeń na piersi Jezusa J 13,23? Czy jak zdrajca Judasz J 13,26-27? Czy jak inni którzy pytają o czyjś grzech J 13,25, czy jak Szymon Piotr- który wzbrania się przed umyciem nóg J 13,6, ale chce pójść za Jezusem J 13,36?
Takich wszystkich jakimi jesteśmy przyjmuje nas Pan, takich nas kocha– „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali»” J 13,34-35.
Pytania do rozważania
- Komu dziś umyjesz stopy? Kto doświadczy Twojej bezinteresownej miłości?
- Dotarcie do Boga dokonuje się także za pośrednictwem posłanych przez niego ludzi. Kto Tobie pomógł znaleźć Boga? Komu Ty w tym pomożesz?
- Być blisko Jezusa jak umiłowany uczeń, siedzieć zraz obok Niego, móc zadawać Mu pytania. Jak możesz to osiągnąć?
- Bóg został uwielbiony także poprzez Twoje życie? Czy Twoje słowa i czyny są oddawaniem Mu czci?
- Co sprawia Ci największą trudność w byciu uczniem Jezus?
Słowo z Ewangelii
„Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”.
J 13,14-15
„Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali»”.
J 13,35