Początek znaków
Pierwszy cud w Kanie Galilejskiej (J 2,1-12) jest początkiem znaków. Jezus dokonuje przemiany na prośbę Maryi, Ona jako Matka pierwsza widzi potrzebę ludzką, ma tą niezwykłą wrażliwość. Jest to wezwanie dla nas jako ludzi Kościoła, mając za wzór Matkę Pana, aby widzieć potrzeby innych i tak jak Jezus dokonywać czynów miłosierdzia.
Kolejnego znaku Jezus dokonuje w świątyni ( J 2, 13-25). Przede wszystkim potwierdza Swoje pochodzenie jako Syna Bożego, widząc kupców w świątyni: „Zabierzcie wszystko stąd i nie róbcie targowiska z domu mojego Ojca”. J 2,16. I ukazuje, że kult to prawdziwe spotkanie człowieka z Bogiem, a nie tylko złożone ofiary, czy też kupczenie przedmiotami świątynnymi. Jezus mówi o Świątyni Swojego Ciała, ukazując w ten sposób głębszy wymiar. Cała rzeczywistość należy do Boga, nie ma w niej podziału, każdy jest równy.
Jezus dokonał ofiary doskonałej, ofiarował Sam Siebie to jest wymiar kultu duchowego, pełnego miłości, abyśmy my również Jemu ofiarowywali samych siebie.
Pytania do rozważania
1) Jak reagujesz wtedy gdy wydaje Ci się, że Bóg nie wysłuchał Twojej modlitwy?
2) Czy jesteś gotowy/a zrobić wszystko co polecił ci Jezus?
3) Jak jest z Twoją wiarą w słowa Jezusa?
4) Bóg wie o Tobie wszystko. Zna Twoje myśli, uczucia, marzenia i jak się z tym czujesz?
Słowo
„Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”.
J 2,5.
„Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w Jego imię, widząc znaki, które czynił”.
J 2,23.