Kategoria -Spotkania

Jezus, który za cenę swojej śmierci daje życie

Scena Wskrzeszenia Łazarza- J 11,1-45 odpowiada na pytanie dlaczego umarł Jezus, a nie dlaczego umarł Łazarz. Jezus umarł dlatego, żeby Łazarz miał życie z miłości –„Jezus usłyszawszy to rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą». A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza” J 11,4-5. Ten obraz wprowadza nas w Tajemnice Męki i Śmierci Pana Jezusa. Jezus postanawia wrócić do Judei, aby wypełniła się Jego misja- „Dopiero potem powiedział do swoich uczniów: «Chodźmy znów do Judei!» Rzekli do Niego uczniowie: «Rabbi, dopiero co Żydzi usiłowali Cię ukamienować i znów tam idziesz?»” J 11,6-7. Ta droga prowadzi do śmierci, to jest główne przesłanie tej Ewangelii. Tak jak Łazarz- każdy z nas otrzymał życie za cenę śmierci Pana Jezusa „Wypowiedział proroctwo, że Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Tego więc dnia postanowili Go zabić” J 11,51b-53. Najpiękniejsze zdanie jakie pada ze strony apostołów to: „Na to Tomasz, zwany Didymos, rzekł do współuczniów: «Chodźmy także i my, aby razem z Nim umrzeć»” J 11,16 i to zdanie jest wypowiedziane przez Tomasza, zwanym niewierny. A on wyraża gotowość pójścia za Jezusem do końca, na śmierć, bo wie, że Go nie zatrzyma. 
Każdy z nas na różnych etapach swojego życia, może odnaleźć się w obrazach trzech postaci. Łazarza- bycia w grobie, w niewoli grzechu-„«Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie»” J 11,43b. Marty- która przeżywa stratę, ale pomimo to wierzy- „Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat»” J 11,27. I Marii, która gdy słyszy, że Pan jest blisko to biegnie, aby Go spotkać- „Skoro zaś tamta to usłyszała, wstała szybko i udała się do Niego” J 11,29. Te trzy postawy łączy Osoba Jezusa Chrystusa, który przez swoją Mękę i Śmierć łączy każdego w jedno. 
Niech ta Ewangelia przeszywa nas świadomością, jakie wielkie rzeczy Pan uczynił dla nas- umarł za mnie, za każdego z nas. I niech ta prawda otwiera nas na innych, abyśmy umieli zapłakać nad tymi, którzy są w grzechu i przede wszystkim wybaczali, aby każdy był wolny-
„Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!»” J 11,44b.

Pytania do rozważania

1. Jakie na co dzień przekazujesz wiadomości? Czym się dzielisz z bliskimi? Czy są to rzeczy istotne, prawdziwie, potrzebne, przynoszące dobro?
2. Czy towarzyszyłbyś przyjacielowi w niebezpiecznej misji? 
3. Czy masz w sobie światło Boże? 
4. Co powiedziałbyś Jezusowi na powitanie, będąc na miejscu Marty? 
5. Czy w stworzeniu i Bożym działaniu dostrzegasz chwałę Boga? 
6. Na jakiej podstawie podejmujesz decyzje? Jakie masz kryteria wyboru? Jest nim dobro? Prawda? Zysk? Przyjemność? Wygoda? 
7. Jak reagujesz na trudności w życiu religijnym? Może zbyt łatwo się zniechęcasz? Czy nie brak Ci wytrwałości? 

Słowo z Ewangelii

„Jezus usłyszawszy to rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą»”.
J 11,4
„Rzekł do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?»”.
J 11,25-26.

Dobry Pasterz

We fragmencie J 10,1-10- Jezus określa siebie, że jest Bramą- „Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę” J 10,9. Figura bramy nawiązuje do Starego Testamentu, ukazując jej różne funkcje- miejsca, zabezpieczającą, obronną, liturgiczną, wspólnotową, znaczenia. Jezus spełnia i wypełnia wszystkie te funkcje- w Nim i przez Niego dokonuje się zbawienie. 
„Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce” J 10,11. Dobry Pasterz dba o swoje owce, opiekuję się nimi, zapewnia im pokarm- Jezus nie tylko troszczy się o swoje owce, ale daje Pokarm wieczny- Samego Siebie. „Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać” J 10,17. Oddaje swoje życie za owce, bo On ma władzę na życiem. Wypełnia misję, którą powierzył Mu Ojciec- kocha bo ofiaruje swoje życie. „Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca»” J 10,18. Owce pójdą za pasterzem, którego znają, głos Jezusa jest nie do podrobienia, jedyny i zna każdą owce po imieniu – „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną” J 10,27. 
Pomimo tej nauki, Żydzi odrzucają Jezusa, chcą Go ukamienować– „I znowu Żydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować” J 10,31, wtedy Jezus udaje się za Jordan, na miejsce gdzie Jan udzielał chrztu- J 10,40, gdzie zostały wypowiedziane słowa Ojca- „To jest mój Syn umiłowany”- Mt 17,5.
Jest to wskazówka dla nas, gdy zostajemy odrzuceni, niezrozumiani, gdy wszystko się komplikuje, to wróćmy do początku- do momentu chrztu, włączenia do Kościoła, w którym możemy doświadczyć Miłości Boga- Dobrego Pasterza i usłyszeć- Ty jesteś mój syn umiłowany, moja córka umiłowana. 

Pytania do rozważania

1. Ludzie strzegą swojego mienia przed złodziejami. Czy tak samo poważnie podchodzą do ochrony przed kradzieżą dóbr duchowych? 
2. Jak odróżnić prawdziwych głosicieli Słowa Bożego od zwodzicieli, którzy ostatecznie prowadzą do zguby? 
3. Jak wyrażasz swoją wdzięczność za to, że Jezus oddał za i dla nas, za i dla Ciebie swoje życie? 
4. Za kogo, w jakiej sprawie, byłbyś w stanie oddać życie? 
5. Po której stronie stanąłbyś podczas rozłamu w swoim środowisku? Co przekonałoby Cię do zajęcia stanowiska? 
6. Czy zaliczasz się do owiec Jezusa? Czy Pasterz Cię zna? Słuchasz Jego głosu i idziesz Jego śladem? Ufasz Mu? 

Słowo

„Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę”.
J 10,9.
„Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce.”
J 10,14-15

Jezus uzdrawia

Opis uzdrowienia niewidomego od urodzenia- J 9,1 jest pełne symboliki. Jezus potwierdza Swoje pochodzenie i misję-„Potrzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać” J 9,4. Dokonując uzdrowienia Jezus działa na naturze, nie czyni „magicznych” znaków, ale nakłada błoto na oczy niewidomego, mówi– idź, obmyj się- J 9,6-7. Obmycie nawiązuję do chrztu i włączenia do Kościoła. Niewidomy otrzymuje dwa dary: fizyczny – wzrok i duchowy- wiarę- „On zaś odpowiedział: «Wierzę, Panie!» i oddał Mu pokłon” J 9,38. Człowiek widzi to, co dostępne jest dla oczu, ale Pan Bóg widzi serce.  Potrzebujemy tego Bożego wzroku, aby patrzeć w serce- J 9,2-3. Do wzrastania duchowego potrzebujemy zarówno wzroku i wiary. „Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata»” J 9,5. Wiara to droga, droga podążania za Jezusem, który jest Światłością. 
„Jezus rzekł: «Przyszedłem na ten świat, aby przeprowadzić sąd, aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy widzą stali się niewidomymi»” J 9,39. Określenie ci, którzy widzą stali się niewidomymi odnosi się do faryzeuszy i tych, którzy uważają, że „wiedzą wszystko”, ale w rzeczywistości są duchowo ślepi. Ich pycha i zatwardziałość sprawiają, że nie potrafią zobaczyć w Jezusie Mesjasza. Jezus daje światło tym, którzy Go szukają, a pycha i przekonanie o własnej samowystarczalności mogą prowadzić do duchowej ślepoty.
Prawdziwe „widzenie” to otwarcie się na Bożą prawdę i łaskę. 

Pytania do rozważania

1. Czy w podobny sposób jak uczniowie pytasz o przyczynę nieszczęść?
2. Niewidomy był posłuszny Jezusowi. Nie narzekał na nałożenie bota na oczy i konieczność umycia się w sadzawce. Potem nie wstydził się o tym opowiadać. Zrobiłbyś tak samo?
3. Co miałbyś do powiedzenia na temat Jezusa?
4. Jak się zachowujesz, gdy spotykasz się z różnorodnymi opiniami? Czy potrafisz spokojnie dyskutować z osobami o innych poglądach?
5. Czy zdarza ci się z lęku nie przyznać do Jezusa? Co mogłoby Ci grozić za bycie Jego wyznawcą?
6. Czy jesteś otwarty na zmianę zdania czy raczej uparcie trwasz przy swoim bez względu na argumenty?
7. Czy patrzysz na świat jako człowiek przemieniony przez Chrystusa?

Słowo

„Jezus usłyszał, że wyrzucili go precz, i spotkawszy go rzekł do niego: «Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?» On odpowiedział: «A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył?» Rzekł do niego Jezus: «Jest Nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie». On zaś odpowiedział: «Wierzę, Panie!» i oddał Mu pokłon”. 
J 9, 35-38. 

Jezus w centrum

Rozmowa Pana Jezus z kobietą- J 8,1-11  wskazuje po raz kolejny na niezwykłą wrażliwość Jezusa, Jego miłosierdzie- Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. – Idź, a od tej chwili już nie grzesz! J 8, 11. Jezus bierze na Siebie ten grzech. 
Dialog Pana Jezusa z Żydami- J 8, 12-59, wskazuje na duchową ślepotę, tych którzy słuchali Jezusa. Słuchali Go, ale nie rozumieli- „Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy – a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. J 8, 52. Słuchający nie mogli pojąć o czym Jezus, mówi i chcieli Go pojmać, taki był cel zadawanych Jemu pytań. A następuje tutaj wielka obietnica- Zmartwychwstania i życia wiecznego – „Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. On zaprasza nas do współdziałania, do słuchania Słowa. 

Pytania do rozważania

1. Jak jest z Tobą? Raczej boisz się potępienia ze strony Boga? Czy też ufasz, że każdy grzech, którego szczerze żałujesz, zostanie przebaczony?
2. Jezus stwierdza, że Jego rozmówcy nie znają Boga. Czy Ty go znasz?
3. Czy codziennie dążysz do tego, by móc powtórzyć za Jezusem, że zawsze czynisz to, co podoba się Bogu?
4. Na czym opiera się twoja wiara w to, że Chrystus jest Bogiem?
5. Czy jesteś naprawdę wolny?
6. W jaki sposób rozpoznajesz boże natchnienia?
7. Czy potrafisz stanąć po stronie znieważa innych osób: Boga lub ludzi? Czy zdarza Ci się ranić innych oszczerstwami?

Słowo
„A oto znów przemówił do nich Jezus tymi słowami: «Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia”. 
J 8,12. 

Kim ON jest? 

Od święta Paschy wydarzenia prowadzą do kolejnego święta żydowskiego- Święta Namiotów- J 7,1-13. Jezus wykorzystuje tę uroczystość do spotkania i rozmowy z ludźmi, która prowadzi do Sporu – J 7,13-36– Kim On jest? Spór ten, jest agresywny, powołuje się na Tradycję- Prawo i Proroków, czy Jezus jest prawdziwym Mesjaszem- „A Jezus, ucząc w świątyni, zawołał tymi słowami: «I Mnie znacie, i wiecie, skąd jestem. Ja jednak nie przyszedłem sam od siebie; lecz prawdziwy jest Ten, który Mnie posłał, którego wy nie znacie. Ja Go znam, bo od Niego jestem i On Mnie posłał ” J 7, 28-29. Ponownie jest wskazanie na Ojca i na pochodzenie Jezusa. Jezus jest Tym, który wylewa Ducha Świętego- Strumienie wody żywej- J 7,37-53-. „A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony” J 7,39. Opis ten wprowadza w Tajemnice Paschalne- Eucharystia jest uobecnieniem męki, śmierci i Zmartwychwstania Jezusa, do powołania Kościoła i wylania Ducha Świętego. 

Pytania do rozważania

1. Jak gospodarujesz swoim czasem? Czy wiesz, kiedy na co jest właściwa pora?
2. Na czym opierasz swoje zdanie na temat innych osób i zjawisk? Starasz się dojść do prawdy, czy oceniasz wobec wyglądu lub powierzchownych informacji?
3. Jak rozpoznajesz które poglądy są zgodne z nauką bożą?
4. Wyobraź sobie, że wydano nakaz aresztowania twojego niewinnego przyjaciela. Jak się w związku z tym czujesz?
5. Czy rozpoznajesz głos Jezusa pośród tylu innych dźwięków, które brzmią w Twojej głowie?
6. Czy doświadczasz obecności Ducha Świętego w twoim życiu?
7. Na ile jesteś samodzielny w swojej decyzji wiary?

Słowo

„W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije!”. 
J 7,37. 

Chleb Życia

Rozmnożenie chleba– J 6,1- 14, poprzez opis Chodzenia Pana Jezusa po wodzie J 6,16-21 prowadzi do Mowy Eucharystycznej J 6,22-71. Opis rozmnożenia chleba, nawiązuję do Paschy która się zbliża, najważniejszego święta Żydów- „Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał ” J 6,11. Opis tego wydarzenia kieruje do Mowy Eucharystycznej, ukazując głębszy sens znaków- rozmnożenia, chodzenia po jeziorze. Jezus karmi nas w takim sposób, że nie jesteśmy w stanie przejeść tego co On dla nas przygotowuje, wszystko bowiem zależy od: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne”. J 6,54.

Pytania do rozważania

1. Czy dziękujesz Bogu za to, że masz co jeść?
2. Czy będąc na miejscu chłopaka z Ewangelii, podzieliłbyś się chlebem i rybami?
3. Czasem, nawet gdy Jezus jest blisko, człowiek go nie rozpoznaje. Co jest Twoją nocą i wzburzonym jeziorem, który zasłaniają ci Jezusa?
4. Czy i jak często pytasz Boga o to, co masz robić co jest jego wolą dla Twojego życia?
5. Czy oczekujesz znaków od Boga? Czy potrafisz rozpoznać, gdy Pan Ci je daje?
6. Czy masz zwyczaj narzekać? Czy zdarza Ci się mieć pretensje do ludzi i Boga?
7. Jak radzisz sobie z pokusą odejścia od wiary?

Słowo

„Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie„.
J 6, 54-57.

Jedność Ojca z Synem

W niezwykle piękny sposób Jezus przedstawia jedność Ojca z Synem, począwszy od Uzdrowienie chromego nad sadzawką- J 5,1-18 do Apologii Jezusa- J 5, 19-47. Jezus dokonuje uzdrowienia chorego, nie tylko fizycznego, ale też duchowego- „Wstań, weź swoje łoże i chodź!” J 5, 8. Czyni ten znak w szabat i we wszystkich działaniach wskazuje na Ojca- „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam” J 5,17. To jest czyn miłosierdzia, nie patrząc na ograniczenia prawa, ale na potrzeby drugiego człowieka. Jest to wskazania dla nas, aby mieć otwarte serce na siebie nawzajem. 
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni„- J 5,19. Zachwycające jest to świadectwo Syna o Ojcu, ukazujące wspólnotę, komunię Ojca i Syna, działanie Syna, pochodzi od Ojca, a narzędziem jest Słowo. „Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. (…) Jak możecie uwierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga? ” J 5,43-44. Prawdziwa wiara jest oddawaniem chwały Bogu, nie samemu sobie, Boga należy uwielbiać, to doświadczenie otwiera nas na samych i innych. 

Pytania do rozważania

1. Czy chcesz być zdrowy? To znaczy: czy chcesz wziąć odpowiedzialność za swoje życie? Czy chcesz przyjąć łaski, które Bóg dla ciebie przygotował?
2. Co oznacza sprawiedliwy sąd?
3. Czy spełniasz swoje obowiązki po to, być inni Cię pochwalili? 
4. Co robisz, żeby trwało w Tobie Słowo Boże?

Słowo
„ Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam”. 
J 5,17. 

Jezus Źródło Życia

Rozmowa Pana Jezusa z Samarytanką- J 4,1-42, pokazuje, ze przychodzi On do każdego człowieka, pomimo jego pochodzenia, statusu, różnic- „Jakżeż Ty będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?» Żydzi bowiem z Samarytanami unikają się nawzajem” J 4,9. Samarytanka przychodzi  do studni po wodę, bo jest niezbędna do życia, z pustym dzbanem- symbolizującym jej doświadczenie, historię. Jezus mówi o źródle wody żywej, która  jest w stanie zaspokoić człowieka. Po tym spotkaniu Samarytanka zostawia swój dzban i wraca do miasta, nie potrzebuje już wody, jej pragnie zostały zaspokojone- „Daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać”. J 4,15. 
Uzdrowienie syna urzędnika królewskiego- J 4,43-54, przedstawia jak Jezus uzdrawia konkretnie- „Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje” J 4, 50. Konsekwencje łaski uzdrowienia syna jest wiara urzędnika. Otrzymał on nie tylko jeden dar, o który prosił, ale też drugi-wiarę-
„I uwierzył on sam i cała jego rodzina„ J 4,53. 
Spotkanie Boga, doświadczenie Jego wielkiej miłości, przemienia człowieka-  pobudza do wiary, aby porzucił to co było w nim stare, chore, aby uleczyć braki. 

Pytania do rozważania

1. Wyobraź sobie że spotkałeś/aś Jezusa jako Samarytanka, sam na sam. O czym chciałbyś/chciałabyś z Nim porozmawiać? Czy potrafiłbyś/potrafiłabyś, zdobyć się na szczerość? Czy może czegoś się wstydzisz?
2. Jak wygląda twoja modlitwa? W jaki sposób wielbisz Boga?
3. Czym jest dla ciebie pełnienie woli Bożej? Czy pytasz go, czego od ciebie oczekuje?
4. Czy opowiadasz innym o swoich spotkaniach z Jezusem?
5. Czy jesteś w stanie zaufać Jezusowi całkowicie tak jak zrobił to urzędnik królewski?
6. Jak postrzegasz cuda? Czy dostrzegasz, że celem bożych cudów jest rozbudzenie lub pogłębienie wiary?
7. Na ile wierzysz, choć nie widzisz?

Słowo

„Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu„.
J 4,14
„Powiedział im Jezus: «Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło”. 
J 4,34.

Syn człowieczy

Podczas rozmowy z Nikodem- J 3, 1-21, Jezus mówi o potrzebie ponownych narodzin. Są to narodziny z Ducha Świętego, a tym samym z wiary i miłości. Następują przez  chrzest, człowiek zostaje włączony do Kościoła, Wiara rodzi się ze słuchania Słowa, to sprawia Duch Świętym, że możemy powiedzieć Panem jest Jezus. 
Jezus a Jan Chrzciciel- J 3, 22- 36. Jezus powie o Janie Chrzcicielu – Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela Mt 11, 11. Trzeba nam się wpatrywać w postać Jana Chrzciciela, w Jego oddanie i zapatrzenie w Boga– „By On wzrastał a ja żebym się umniejszał- J 3,30. Trwając przy Panu, odkrywamy siebie na nowo, takim jakim jesteśmy, jak On nas widzi, bez zniekształceń, w całości, ale też wymaga od nas działania i przemiany- Każdy, kto wierzy s Syna ma życie wieczne– J 3,36. 

Pytania do rozważania

1. Czy rozumiesz swój Chrzest jako sposób na wejście do Królestwa Bożego?
2. Co dla Ciebie DZISIAJ oznacza musisz się powtórnie narodzić?
3. Bóg ukochał świat, całą ludzkość. Kocha Ciebie. Co to oznacza dla Ciebie?
4. Co w swoim życiu uznaje za Boże dary?
5. Czy pod każdym zdaniem głoszonym przez Jezusa byś się podpisał/a?
6. Życie wieczne dla wierzącego zaczyna się już w tej chwili, a nie dopiero po śmierci. Co to oznacza dla Ciebie?

Słowo

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony„. 
J 3,16-17. 

Początek znaków

Pierwszy cud w Kanie Galilejskiej (J 2,1-12) jest początkiem znaków. Jezus dokonuje przemiany na prośbę Maryi, Ona jako Matka  pierwsza widzi potrzebę ludzką, ma tą niezwykłą wrażliwość. Jest to wezwanie dla nas jako ludzi Kościoła, mając za wzór Matkę Pana, aby widzieć potrzeby innych i tak jak Jezus dokonywać czynów miłosierdzia. 
Kolejnego znaku Jezus dokonuje w świątyni ( J 2, 13-25). Przede wszystkim potwierdza Swoje pochodzenie jako Syna Bożego, widząc kupców w świątyni: „Zabierzcie wszystko stąd i nie róbcie targowiska z domu mojego Ojca”. J 2,16. I ukazuje, że kult to prawdziwe spotkanie człowieka z Bogiem, a nie tylko złożone ofiary, czy też kupczenie przedmiotami świątynnymi. Jezus mówi o Świątyni Swojego Ciała, ukazując w ten sposób głębszy wymiar. Cała rzeczywistość należy do Boga, nie ma w niej podziału, każdy jest równy.
Jezus dokonał ofiary doskonałej, ofiarował Sam Siebie to jest wymiar kultu duchowego, pełnego miłości, abyśmy my również Jemu ofiarowywali samych siebie. 

Pytania do rozważania

1) Jak reagujesz wtedy gdy wydaje Ci się, że Bóg nie wysłuchał Twojej modlitwy?
2) Czy jesteś gotowy/a zrobić wszystko co polecił ci Jezus?
3) Jak jest z Twoją wiarą w słowa Jezusa?
4) Bóg wie o Tobie wszystko. Zna Twoje myśli, uczucia, marzenia i jak się z tym czujesz?

Słowo

„Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”.
J 2,5.
„Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w Jego imię, widząc znaki, które czynił”.
J 2,23.