Jezus, który za cenę swojej śmierci daje życie

Scena Wskrzeszenia Łazarza- J 11,1-45 odpowiada na pytanie dlaczego umarł Jezus, a nie dlaczego umarł Łazarz. Jezus umarł dlatego, żeby Łazarz miał życie z miłości –„Jezus usłyszawszy to rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą». A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza” J 11,4-5. Ten obraz wprowadza nas w Tajemnice Męki i Śmierci Pana Jezusa. Jezus postanawia wrócić do Judei, aby wypełniła się Jego misja- „Dopiero potem powiedział do swoich uczniów: «Chodźmy znów do Judei!» Rzekli do Niego uczniowie: «Rabbi, dopiero co Żydzi usiłowali Cię ukamienować i znów tam idziesz?»” J 11,6-7. Ta droga prowadzi do śmierci, to jest główne przesłanie tej Ewangelii. Tak jak Łazarz- każdy z nas otrzymał życie za cenę śmierci Pana Jezusa „Wypowiedział proroctwo, że Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Tego więc dnia postanowili Go zabić” J 11,51b-53. Najpiękniejsze zdanie jakie pada ze strony apostołów to: „Na to Tomasz, zwany Didymos, rzekł do współuczniów: «Chodźmy także i my, aby razem z Nim umrzeć»” J 11,16 i to zdanie jest wypowiedziane przez Tomasza, zwanym niewierny. A on wyraża gotowość pójścia za Jezusem do końca, na śmierć, bo wie, że Go nie zatrzyma. 
Każdy z nas na różnych etapach swojego życia, może odnaleźć się w obrazach trzech postaci. Łazarza- bycia w grobie, w niewoli grzechu-„«Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie»” J 11,43b. Marty- która przeżywa stratę, ale pomimo to wierzy- „Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat»” J 11,27. I Marii, która gdy słyszy, że Pan jest blisko to biegnie, aby Go spotkać- „Skoro zaś tamta to usłyszała, wstała szybko i udała się do Niego” J 11,29. Te trzy postawy łączy Osoba Jezusa Chrystusa, który przez swoją Mękę i Śmierć łączy każdego w jedno. 
Niech ta Ewangelia przeszywa nas świadomością, jakie wielkie rzeczy Pan uczynił dla nas- umarł za mnie, za każdego z nas. I niech ta prawda otwiera nas na innych, abyśmy umieli zapłakać nad tymi, którzy są w grzechu i przede wszystkim wybaczali, aby każdy był wolny-
„Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!»” J 11,44b.

Pytania do rozważania

1. Jakie na co dzień przekazujesz wiadomości? Czym się dzielisz z bliskimi? Czy są to rzeczy istotne, prawdziwie, potrzebne, przynoszące dobro?
2. Czy towarzyszyłbyś przyjacielowi w niebezpiecznej misji? 
3. Czy masz w sobie światło Boże? 
4. Co powiedziałbyś Jezusowi na powitanie, będąc na miejscu Marty? 
5. Czy w stworzeniu i Bożym działaniu dostrzegasz chwałę Boga? 
6. Na jakiej podstawie podejmujesz decyzje? Jakie masz kryteria wyboru? Jest nim dobro? Prawda? Zysk? Przyjemność? Wygoda? 
7. Jak reagujesz na trudności w życiu religijnym? Może zbyt łatwo się zniechęcasz? Czy nie brak Ci wytrwałości? 

Słowo z Ewangelii

„Jezus usłyszawszy to rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą»”.
J 11,4
„Rzekł do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?»”.
J 11,25-26.

Dobry Pasterz

We fragmencie J 10,1-10- Jezus określa siebie, że jest Bramą- „Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę” J 10,9. Figura bramy nawiązuje do Starego Testamentu, ukazując jej różne funkcje- miejsca, zabezpieczającą, obronną, liturgiczną, wspólnotową, znaczenia. Jezus spełnia i wypełnia wszystkie te funkcje- w Nim i przez Niego dokonuje się zbawienie. 
„Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce” J 10,11. Dobry Pasterz dba o swoje owce, opiekuję się nimi, zapewnia im pokarm- Jezus nie tylko troszczy się o swoje owce, ale daje Pokarm wieczny- Samego Siebie. „Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać” J 10,17. Oddaje swoje życie za owce, bo On ma władzę na życiem. Wypełnia misję, którą powierzył Mu Ojciec- kocha bo ofiaruje swoje życie. „Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca»” J 10,18. Owce pójdą za pasterzem, którego znają, głos Jezusa jest nie do podrobienia, jedyny i zna każdą owce po imieniu – „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną” J 10,27. 
Pomimo tej nauki, Żydzi odrzucają Jezusa, chcą Go ukamienować– „I znowu Żydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować” J 10,31, wtedy Jezus udaje się za Jordan, na miejsce gdzie Jan udzielał chrztu- J 10,40, gdzie zostały wypowiedziane słowa Ojca- „To jest mój Syn umiłowany”- Mt 17,5.
Jest to wskazówka dla nas, gdy zostajemy odrzuceni, niezrozumiani, gdy wszystko się komplikuje, to wróćmy do początku- do momentu chrztu, włączenia do Kościoła, w którym możemy doświadczyć Miłości Boga- Dobrego Pasterza i usłyszeć- Ty jesteś mój syn umiłowany, moja córka umiłowana. 

Pytania do rozważania

1. Ludzie strzegą swojego mienia przed złodziejami. Czy tak samo poważnie podchodzą do ochrony przed kradzieżą dóbr duchowych? 
2. Jak odróżnić prawdziwych głosicieli Słowa Bożego od zwodzicieli, którzy ostatecznie prowadzą do zguby? 
3. Jak wyrażasz swoją wdzięczność za to, że Jezus oddał za i dla nas, za i dla Ciebie swoje życie? 
4. Za kogo, w jakiej sprawie, byłbyś w stanie oddać życie? 
5. Po której stronie stanąłbyś podczas rozłamu w swoim środowisku? Co przekonałoby Cię do zajęcia stanowiska? 
6. Czy zaliczasz się do owiec Jezusa? Czy Pasterz Cię zna? Słuchasz Jego głosu i idziesz Jego śladem? Ufasz Mu? 

Słowo

„Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę”.
J 10,9.
„Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce.”
J 10,14-15

Jezus uzdrawia

Opis uzdrowienia niewidomego od urodzenia- J 9,1 jest pełne symboliki. Jezus potwierdza Swoje pochodzenie i misję-„Potrzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać” J 9,4. Dokonując uzdrowienia Jezus działa na naturze, nie czyni „magicznych” znaków, ale nakłada błoto na oczy niewidomego, mówi– idź, obmyj się- J 9,6-7. Obmycie nawiązuję do chrztu i włączenia do Kościoła. Niewidomy otrzymuje dwa dary: fizyczny – wzrok i duchowy- wiarę- „On zaś odpowiedział: «Wierzę, Panie!» i oddał Mu pokłon” J 9,38. Człowiek widzi to, co dostępne jest dla oczu, ale Pan Bóg widzi serce.  Potrzebujemy tego Bożego wzroku, aby patrzeć w serce- J 9,2-3. Do wzrastania duchowego potrzebujemy zarówno wzroku i wiary. „Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata»” J 9,5. Wiara to droga, droga podążania za Jezusem, który jest Światłością. 
„Jezus rzekł: «Przyszedłem na ten świat, aby przeprowadzić sąd, aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy widzą stali się niewidomymi»” J 9,39. Określenie ci, którzy widzą stali się niewidomymi odnosi się do faryzeuszy i tych, którzy uważają, że „wiedzą wszystko”, ale w rzeczywistości są duchowo ślepi. Ich pycha i zatwardziałość sprawiają, że nie potrafią zobaczyć w Jezusie Mesjasza. Jezus daje światło tym, którzy Go szukają, a pycha i przekonanie o własnej samowystarczalności mogą prowadzić do duchowej ślepoty.
Prawdziwe „widzenie” to otwarcie się na Bożą prawdę i łaskę. 

Pytania do rozważania

1. Czy w podobny sposób jak uczniowie pytasz o przyczynę nieszczęść?
2. Niewidomy był posłuszny Jezusowi. Nie narzekał na nałożenie bota na oczy i konieczność umycia się w sadzawce. Potem nie wstydził się o tym opowiadać. Zrobiłbyś tak samo?
3. Co miałbyś do powiedzenia na temat Jezusa?
4. Jak się zachowujesz, gdy spotykasz się z różnorodnymi opiniami? Czy potrafisz spokojnie dyskutować z osobami o innych poglądach?
5. Czy zdarza ci się z lęku nie przyznać do Jezusa? Co mogłoby Ci grozić za bycie Jego wyznawcą?
6. Czy jesteś otwarty na zmianę zdania czy raczej uparcie trwasz przy swoim bez względu na argumenty?
7. Czy patrzysz na świat jako człowiek przemieniony przez Chrystusa?

Słowo

„Jezus usłyszał, że wyrzucili go precz, i spotkawszy go rzekł do niego: «Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?» On odpowiedział: «A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył?» Rzekł do niego Jezus: «Jest Nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie». On zaś odpowiedział: «Wierzę, Panie!» i oddał Mu pokłon”. 
J 9, 35-38.